Pierwszoklasiści z „Dwójki pasowani na uczniów.
75 pierwszoklasistów z „Dwójki” zostało wczoraj (czwartek 27 września) pasowanych na uczniów. W ten sposób po niespełna miesięcznych przygotowaniach stali się pełnoprawnymi członkami szkolnej społeczności uczniów.
Uroczystość trwała niespełna godzinę lekcyjną i poza uczniami zgromadziła na sali gimnastycznej liczne grono rodziców. Odświętnie ubrane pierwszaki z błękitnymi szkolnymi chustami z napisem „Szkoła Podstawowa nr 2 w Makowie Mazowieckim” zajęły miejsca na ławkach. Naprzeciw nich zasiedli rodzice i bliscy. Zanim jednak doszło do pasowania, pierwszoklasiści najpierw złożyli ślubowanie.
– Ślubuję uroczyście że będę się starał być dobrym i uczciwym, będę strzegł honoru i dobrego imienia szkoły, będę szanował wszystkich ludzi, będę uczył się tego co mądre i piękne, będę kochał swoją Ojczyznę – powtarzali z przejęciem za wicedyrektor Dorotą Grabowską.
Następnie do stremowanych uczniów zwróciła się dyrektor Dwójki Elżbieta Płosińska.
– Drodzy uczniowie – zaczęła pani dyrektor. – Jak powiedziała wasza koleżanka, zaraz nastąpi ta niezwykła chwila. Uroczystość pasowania. W naszej szkole, od wielu lat mieszka taki oto ołówek. Właśnie tym ołówkiem będę każdego z was pasowała na uczniów naszej szkoły. Podejdę do każdego ucznia i na waszym ramieniu, bardzo delikatnie położę ten ołówek. I do każdego z was wypowiem słowa – pasuję cię na uczennicę (to do dziewczynki) i na ucznia (do chłopca) Szkoły Podstawowej numer 2. Jak powiedziałam, zrobię to bardzo delikatnie. Pomimo tego, że to największy ołówek, jaki mieszka w naszej szkole, jest on dla każdego ucznia szalenie przyjazny. Rodziców chciałabym poinformować, że jest pan fotograf, będzie robił zdjęcia, każde dziecko z dzisiejszego pasowania otrzyma fotografie.
Dalej było tak jak zapowiedziała pani dyrektor. Uczniowie stawali w szeregu na wprost rodziców, pani dyrektor delikatnie kładła każdemu wielki ołówek na ramię i wypowiadała magiczną formułę: „pasuję cię na ucznia Szkoły Podstawowej nr 2”. A pan fotograf robił każdemu pamiątkowe zdjęcie.
Na zakończenie była niespodzianka: wyjaśnił się sekret zawartości kolorowych toreb na stolikach stojących za pierwszakami. Były w nich prezenty dla bohaterów uroczystości. Zanim jednak wychowawczynie klas pierwszych, panie Iwona Bobińska, Małgorzata Kozon oraz Katarzyna Kamińska, wręczyły torby uczniom, pani dyrektor zaprezentowała wszystkim ich zawartość.
– Każdy z was otrzyma tę chustę z napisem „Szkoła Podstawowa numer 2 w Makowie Mazowieckim”. Ta chusta będzie służyła dzieciom podczas wycieczek bliższych i dalszych, tak, żeby każdy wiedział, skąd uczeń przyjechał. Ale to nie koniec dzisiejszych niespodzianek. Przede wszystkim otrzymacie pamiątkowy dyplom, który będzie – mam nadzieję – pamiątką. Za dwadzieścia, trzydzieści lat przypomnicie sobie być może o dzisiejszym spotkaniu.
Następna rzecz to jest coś niezwykłego dla każdego ucznia, coś bardzo, bardzo ważnego. Mianowicie, każdy uczeń w dniu dzisiejszym otrzyma swój pierwszy taki mini dowód osobisty – legitymację szkolną. Na legitymacji szkolnej jest wasze imię, wasze nazwisko, adres waszego zamieszkania. Z tyłu jest okrągła pieczątka z nazwą naszej szkoły. To jest legitymacja szkolna, która w ciągu ośmiu lat będzie wam towarzyszyła. To jest pierwszy mini dowód osobisty każdego ucznia.
W związku z tym, że byliście pasowani ołówkiem, na pamiątkę tego spotkania z ołówkiem-gigantem, otrzymacie mniejszy ołówek w kolorze żółtym, który w dniu dzisiejszym zabierzecie ze sobą do domu. Na pamiątkę dzisiejszego spotkania. Ponadto w związku z tym, że obchodzimy w tym roku 100-lecie niepodległości, każdy uczeń otrzyma również swój pierwszy zeszyt z okładką, która jest związana ze Świętem Niepodległości. Znajduje się tam napis – „Moja Niepodległa 2018 rok.”
Wiadomo, że w zeszycie trzeba czymś pisać, dlatego wszyscy uczniowie otrzymają ołówek mniejszy, żeby można było w tym zeszycie pisać. Tan ołówek ma również napis – „Moja Niepodległa” i jest związany tak jak ten zeszyt z uroczystościami związanymi ze 100-leciem odzyskania niepodległości. Za chwileczkę poproszę wychowawców, żeby przy pomocy koleżanek ze starszych klas wręczyły wam te pamiątkowe torebki, które zabierzecie sobie do domu i które przez lata będą przypominały o dzisiejszym spotkaniu.